Έχεις σκεφτεί πόσες μεταμορφώσεις κάνει μία μαμά ανα περίσταση; Άλλοτε μας παρακινεί η αγάπη και η τρυφερότητα, άλλες φορές η υπερπροστατευτικότητα, άλλες φορές η οσκαρικού και φωσκολικού τύπου καχυποψία μας, κάποιες φορές το δικό μας παιδικό τραύμα, άλλες στιγμές η ανασφάλειά μας…Όποια κι αν είναι η έμπνευση για το συγκεκριμένο “ρόλο”, στο μυαλό μας έχουμε πάντα το καλό του παιδιού μας. Ας δούμε πόσα είδη μαμάς μπορούμε να γίνουμε μέσα σε ένα 24ωρο.Η τρυφερή μαμάΣας ξεκινάω αγαπησιάρικα…τρυφερά. Όλες μας έχουμε αυτό τον προγραμματισμό στο dna μας, μόλις γίνουμε μανούλες. Είμαστε τρυφερές, γεμίζοντας χάδια το μωρό μας – που μπορεί να μην είναι και τόσο μωρό πια – προσφωνόντας το με όλα αυτά τα σιροπιαστά υποκοριστικά, σκεπάζοντάς το το βράδυ, ακόμα κι όταν το ύψος του ξεχειλίζει από το κρεβάτι κι έχοντας μια ζεστή αγκαλιά και το πιο γλυκό μας χαμόγελο.Η μαμά πολυμηχάνημα, gps, “Red Bull”Εξαιρετική λειτουργία μας. Μπορούμε ταυτόχρονα να μαγειρεύουμε, να σιδερώνουμε, να μιλάμε στο τηλέφωνο και να υπαγορεύουμε την ορθογραφία των αγγλικών στο γιο ή την κόρη μας και ταυτόχρονα να έχουμε σκεφτεί τι θα φορέσουμε στο αυριανό μήτινγκ στο γραφείο. Επίσης έχουμε μια ξεχωριστή λειτουργία, που ακόμα κι από μακριά, όταν για παράδειγμα είμαστε στο γραφείο και τηλεφωνεί το καμάρι μας, να δίνουμε σαφείς οδηγίες – καλύτερα κι από την κουκλίτσα του gps – για το συρτάρι που αποθηκεύουμε τις κάλτσες. Και μπορεί να μην έχουμε πιει κανένα ενεργειακό ποτό, φοράμε, όμως τα φτερά της γνωστής διαφήμισης στην πλάτη μας, και τρέχουμε σαν τον Βέγγο σε fast forward.Η μαμά “ανακριτής”Το είδος αυτό συνδυάζεται άψογα με το προηγούμενο. Αν σας λείπει το έντονο φως και η καρέκλα της ανακρίσεως, μη φοβού…αντικαθιστώνται αό τις 756 ερωτήσεις – ο αριθμός τυχαίος – ανα δευτερόλεπτο, για να αποπροσανατολίσετε τον ανακρινόμενο = παιδί, να πέσει σε κενά κι εσείς να βγάλετε το πολυπόθητο ‘λαβράκι’. Έλα, όμως, που όσο πιο πολύ ρωτάς, τόσο το καμάρι σου κλείνεται σαν ‘στρείδι’ κι άντε μετά να επικοινωνήσετε…Η μαμά του πληθυντικούΕδώ όλα τα κάνουμε μαζί…πάμε σχολείο, διαβάζουμε, γράφουμε διαγώνισμα…έχουμε αγώνα, πάρτυ και πυρετό ακόμα τον έχουμε μαζί. Χμμμ, κάτι δεν πάει καλά εδώ, δε συμφωνείτε; Το παιδί έχει διάβασμα, διαγώνισμα ή αγώνα και το παιδί παίρνει βαθμούς, όχι εσύ μανούλα!!!!Η μαμά σεφ & η μαμά “έφαγες το φαγητό σου;”Αθάνατη ελληνίδα μάνα, που ακόμα έχεις άρρηκτα συνδεδεμένο στο μυαλό σου το φαγητό ή να πω καλύτερα το ‘μπούκωμα’ με την καλή υγεία του παιδιού. Οι μαμάδες μας μας μπούκωναν με φέτες ψωμιού, βιταμ και μέλι ή πραλίνα – σλουρπ και γιαμι. Το ‘Μιχαλάκη έλα να φας το αυγό σου’ δεν απέχει πολύ από τη σημερινή πραγματικότητα. Μπορεί να είμαστε μοντέρνες μαμάδες, αλλά θα βριες παντού εκείνη που μπουκώνει τον 5χρονο γιο της ενώ ο ίδιος ασχολείται με το ηλεκτρονικό του παιχνίδι. Από την άλλη, οι μοντέρνες μαμάδες έχουν πάρει σβάρνα όλα τα βιολογικά, super foods ή ό,τι άλλο εναλλακτικό κυκλοφορεί και επιδίδονται σε μαγειρικές πανδαισίες που καμια φορά δεν τρώγονται!Η μαμά γιατρόςΞέρει όλα τα γιατροσόφια, κάνει διάγνωση σε χρόνο μηδέν και σε θερμομετρεί με το αλάνθαστο άγγιγμα του μετώπου. Θα σε φροντίσει με τις σούπες της και θα ξαγρυπνήσει στο προσκέφαλό σου, κι ακόμα κι αν διανύεις την εφηβεία σου θα βρει τρόπο να σε πάρει αγκαλιά κι ας μη θές πολλά πολλά… Η μανούλα γιατρός θα αμφισβητήσει και την ιατρική γνωμάτευση ή θα σηκώσει επιδεικτικά το δάχτυλό της στον εφημερεύοντα γιατρό, επειδή δε γνώριζε την ιδιαίτερη πάθηση του παιδιού της…Παρατραβηγμένο; Μην το λες. Το έχω κάνει και μιλώ εκ πείρας…Η μαμά “Τασσώ Καββαδία”Μη μου πεις πως δε θυμάσαι την ‘κοκάλω’, ‘στρίγκλα’ πεθερά του ελληνικού κινηματογράφου που μηχανορραφούσε για το ‘καλό’ του γιου της πάντα! Κι αν δεν έχεις φτάσει στο στάδιο της μηχανορραφίας ακόμα…σίγουρα η καχυποψία σου σε έχει οδηγήσει σε εμπνεύσεις και σενάρια για την κοπέλα του έφηβου γιου σου, που κατά τη γνώμη σου δεν του ταιριάζει και μπορείς να παραμελήσεις – εντελώς τυχαία – να του αναφέρεις πως τον ζήτησε 5-6 φορές το απόγευμα στο τηλέφωνο, ενώ κοιμόταν.Η μαμά “εγώ ξέρω καλύτερα από σένα”Πόσες φορές η υπερπροστατευτικότητα μας και οι ανασφάλειές μας, οι δικές μας φοβίες δεν έχουν ως άλλος ‘ψαλιδοχέρης’ πετσοκόψει τα φτερά των παιδιών μας, γιατί ξέρουμε καλύτερα, γιατί δε θέλουμε να πάθουν τα παιδιά μας αυτά που πάθαμε εμείς, κι άλλα τέτοια…Που ακριβώς επειδή γνωρίζουμε καλύτερα, επιλέξαμε για τα παιδιά μας και τους φορέσαμε σαν ρούχο δανεικό τις δικές μας επιλογές και αποφάσεις.Η μαμά “κουκουβάγια”Επειδή το άρθρο σέβεται τον εαυτό του δε θα μπορούσε να παραλείψει αυτό το ιδιαίτερο χαρκτηριστικό κάθε μανούλας που βλέπει το βλαστάρι της το ομορφότερο, το ικανότερο, το εξυπνότερο και όποιο άλλο επίθετο σε –ότερο θέλετε. Το κάναμε, το κάνουμε και θα το κάνουμε πάντα…έτσι μεγάλωσαν γενιές και γενιές.Η μαμά…Για το τέλος σας άφησα τη μαμά που η καθεμιά μας προσπαθεί να είναι. Εκείνη που χαμογελά, που έχει υπομονή και επιμονή. Που αγαπάει και δίνει φτερά, που αφήνει τον εγωισμό στην άκρη κι αντί να τιμωρεί, αποδέχεται. Η μαμά που δοκιμάζει, που φοβάται αλλά το ξεπΠερνά, που πέφτει και ξανασηκώνεται. Η μαμά που η καθεμιά μας θέλει να είναι.