Γράφει ο Παναγιώτης Πεντζουρίδης – Δημοσιογράφος, Γενικός Διευθυντής του Θρακικού Πρακτορείου Ειδήσεων.Ακόμη απο την πρώτη προεκλογική περίοδο, είχε αρχίσει να διαφαίνεται μία επαπειλούμενη πολιτική, η οποία και θα ερφαρμοστεί ανεξάρτητα απο το ποιος θα κυβερνήσει.Ο λόγος, για την οικονομική προσαρμογή στις επιταγές των δανειστών, που μπορεί να μην επιζητούν – προς το παρόν τουλάχιστον – ένα νέο μνημόνιο, έχουν διασφαλίσει όμως το τι θα γίνει τα επόμενα 25 χρόνια.Διότι αυτή είναι η αλήθεια: Οι υπογράφοντες τα μνημόνια, δεν αποδέχθηκαν μόνο τα επαχθή άμεσα μέτρα που λήφθησαν για την εξυπηρέτηση των άμεσων αναγκών της χώρας, αλλά συμφώνησαν και μέτρα τα οποία διαχρονικά θα εφαρμόζονται στη λογική της δημοσιονομικής ισορρόπησης.Συνεπώς, είτε το είπε ο ΣΥΡΙΖΑ, είτε το είπε το ΠΑΣΟΚ, είτε το πει η Ελληνική Λύση, είτε το εφαρμόσει η Ν.Δ., το αποτέλεσμα ένα θα είναι: πρέπει να παρθούν μέτρα με φόρους, που θα ισοδυναμούν στις παροχές που θα υποσχεθεί ο κάθε νέος πρωθυπουργός!Ποια όμως η διαφορά ανάμεσα στη λήψη μέτρων και στην εφαρμογή τους;Πως μπορεί να υπάρξει εξισορρόπηση που θα δώσει κίνητρα στους ελεύθερους επαγγελματίες και τις επιχείρησεις, να μη μειώσουν το προσωπικό τους, να αυξήσουν τον τζίρο τους και έτσι να πληρώσουν τους όποιους πρόσθετους ή διαφορετικούς φόρους;Εκεί είναι και η μεγάλη διαφορά ανάμεσα στις αναφορές των πολιτικών προγραμμάτων των κομμάτων που αξιώνουν τη ψήφο μας, εκ νέου στις 25 Ιουνίου.Η εφαρμογή και επιβολή οριζόντιων φόρων, σίγουρα δεν είναι η πραγματική λύση.Είναι η ψηφοθηρική λύση, που θα ικανοποιήσει τα αδαή ακροατήρια, που θέλουν το “αίμα και τη σάρκα” κάθε εργοδότη, αγνοώντας ότι αυτός ο εργοδότης, μαζί με τους εργαζόμενους παράγουν και είναι η πραγματική οικονομία.Διότι οι συνταξιούχοι και οι δημόσιοι υπάλληλοι, είτε μας αρέσει είτε όχι, δεν παράγουν οικονομία. Οι συνταξιούχοι, ως απόμαχοι της ζωής λαμβάνουν το μέρος του μεριδίου που έχουν εξασφαλίσει συνταξιοδοτικά και άρα επιβιώνουν, όπως επιβιώνουν, ενώ οι δημόσιοι υπάλληλοι, είναι ο μηχανισμός πάνω στον οποίο το κράτος, με τους έμμεσους και άμεσους φόρους που παράγει καταρχήν η ελεύθερη οικονομία, υλοποιούν πολιτικές ύπαρξης του ίδιους του  κράτους!Αν σε αυτά δεν υπάρξει κατανόηση, τότε όλοι θα είμαστε θύματα διαφόρων άσχετων λογίδριων, απο παιδιά κομματικών “σωληνών”, που όχι μόνο δεν έχουν επαφή με την πραγματική οικονομία και τον τρόπο λειτουργίας ενός συντεταγμένου κράτους, αλλά επιδιώκουν να βρεθούν μέσα στο… “μέλι” της εξουσίας, απλά για να γευθούν απο το χρήμα, που οι ίδιοι δεν έχουν παράξει ποτέ!Κρυφές ατζέντες λοιπόν δεν υπάρχουν.Ούτε σκοτεινά δωμάτια, στα οποία αποφασίζονται οι τύχες μας.Ολα είναι εμφανή, αρκεί να τα δούμε.Το μεγάλο ζήτημα είναι, ποιος θα εφαρμόσει τις επιταγές των δανειστών, και ποιος θα ισορροπήσει τις υποχρεώσεις με την παραγωγή εισοδήματος απο την πραγματική οικονομία.Με λίγα λόγια και συνοψίζοντας: Οι φόροι για να πληρωθούν, πρέπει να υπάρξουν τζίροι. Και οι τζίροι έρχονται, μόνο με ανάπτυξη!