Η μεγαλύτερη παρέλαση στην ΕλλάδαΤΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ ΤΑ ΠΙΟ ΜΙΚΡΑ ΕΛΛΗΝΟΠΟΥΛΑΠαιδάκια εσείς, της θάλασσας της γαλανής πατρίδαςτο κάθε ένα απ’ τα δυο, διαμάντι της Ψερίμουμονάκριβο αετόπουλο, στολίδι της φυλής μαςστο κύμα πάνω, στον γιαλό, στου Αιγαίου τα μετερίζιαστα σύνορα της λευτεριάς και του όρθρου του ανθρώπου,μ’ αγέρηδες και μοναξιά αναθρεμοπλεγμένηείν’ η ζωή σου, άστρο λαμπρό, πετράδι της Ελλάδας.Τριώ χρονώ ή τέσσερα, πέντ’ έξι, οχτώ ή δέκαστου Αιγαίου μιαν ακτογραμμή πιο πέρα κι απ’ το πέρατα σύνορα του ελληνισμού φυλάτε, την ψυχή μαςπου σας θωρεί, ως λέοντες, ατρόμητα, γενναίατα φλάμπουρα της λευτεριάς να υψώνετε στον ήλιοκι έτσι να παίρνει δύναμη, να στέκεται ολόρθηκαι με του ήλιου τ’ άροτρο να γνέθει τους αιθέρεςστο όνομα της λευτεριάς και της αξιοπρέπειας.Στ’ ακριτικό σας το νησί, λιγόστεψε ο κόσμοςτης Ψέριμου, της Τέλενδου οι κάτοικοι αραιώσανόπως σε όλα τα νησιά, στα σύνορα του Αιγαίουκαι στου Ιόνιου τα νερά, μακριά από το κέντρο·και έτσι απομείνανε πολλά σχολειά μονάχαχωρίς ψυχές να έχουνε να τις φωτοδοτήσουνγι’ αυτό κι εγκαταλείφθηκαν και μισογκρεμιστήκανκαι δεν μπορούν να θρέψουνε με πνεύμα άλλη ψυχούλα.Μα εκεί μακριά στην Ψέριμο, στη ρότα των ηρώωνκάποιοι ανακαινίσανε το έρμο το σχολείοκάποιοι σπουδαίοι Έλληνες που ζουν για την Ελλάδακαι την πατρίδα υπηρετούν, σ’ αυτήν είναι ταγμένοι.Έτσι από φέτος έγινε να λειτουργήσει πάλιγια να δεχτεί στις τάξεις του, τα πιο μικρά απ’ όλατα πιο μικρά απ’ τους νεοσσούς που στο νησί τους μένουνόλο τον χρόνο, μόνιμα, εκεί όλους τους μήνεςτα πιο μικρά ελληνόπουλα, σε όλα τα σχολεία:τον τριώ χρονώ στα τέσσερα, τον άξιο Πανορμίτηκαι τον τετράχρονο άξιο, τον Γιώργο Ταξιάρχηστα εγκαίνια να στέκονται στον ίσκιο της σημαίαςγια να βρωντοφωνάξουνε «εδώ είναι η Ελλάδα»«είμαστε εδώ, για όλους σας, συνέλληνες, αδέρφια»!Του Αιγαίου αστέρια, εσείς, λαμπρά, Λουλούδια της Ψερίμουπου με τ’ αγνό τραγούδι σας ευωδιά ο τόποςσας έταξαν οι μάνες σας στου αρχάγγελου το πνεύμα·του Αρχαγγέλου του Μιχαήλ, του μέγα Ταξιάρχηέχετε ύψιστη τιμή ν’ ακούτε στ’ όνομά τουνα έχετε τη χάρη του, τη δύναμη, τη δόξα.Σας βύζαξαν οι μάνες σας Ελλάδα, Φως κι Αιγαίομέσα στις φλέβες της ψυχής ν’ απλώνουν τα φτερά σαςμε τη ζωντάνια, την ισχύ, τη ρώμη του πατρός σαςγια να πετάτε στα ψηλά, στις κορυφές του κόσμου.Στο ίχνος του καλοκαιριού, στο ρίγος του χειμώναμε τα αρμυρίκια ή τις ελιές, την αύρα της ψυχής σαςαγόρια εσείς μοναχικά το πιο πολύ του χρόνου,τη στέλνετε ως τον ουρανό στ’ αστέρια να μιλήσειή, πάλι, εκεί στο ύπαιθρο, μαζί με τα αρνάκιαμ’ αυτήν τραγούδι άδετε, οι φίλοι σας ν’ ακούσουννα σας τ’ ανταποδώσουνε βελάζοντας με χάριοι φίλοι οι μοναδικοί, μα οι πιο πιστοί απ’ όλουςπου όλο τον χρόνο, παρ’ εκτός, το θείο καλοκαίριείναι οι μόνοι κάτοικοι, που ζουν εκεί μονίμως.Και μόνο όταν έρθει αυτό, το άγιο καλοκαίριγεμίζει ο κόσμος με παιδιά, με γέλια και παιχνίδιακαι νιώθετε σαν άγγελοι, μες στον παράδεισό σας·για μια φορά στην όαση, μόνο το καλοκαίρικι έτσι ξεχνάτε την ερμιά του έρημου του χρόνου.Δύσκολη και αβάσταχτη είν’ η αποστολή σαςμα εσείς δεν είστε από φθαρτά υλικά για τον καθένα·είστε πλασμένα από το φως, οράματα κι ελπίδααπό αγαθά του πνεύματος, με της ψυχής το χρώμααπό αυτά που φτιάχνονται και ζουν οι Μαραθώνεςκι οι Θερμοπύλες, Πλαταιές, άθλοι της Σαλαμίνας·άνθη τα πιο πολύτιμα, που έχουν στο χυμό τουςτου ΟΧΙ τον αντίλαλο, ηχώ απ’ το Μανιάκιτη δόξα του ΜΟΛΩΝ ΛΑΒΕ, τον κρότο από το Κούγκιτου Ζάλογγου τον θείο χορό, Μεσολογγιού το σθένος.Κρατάτε ελληνόπουλα, γερά, να είστε ο φάροςνα δείχνετε στ’ άλλα παιδιά, ποια είν’ η αποστολή τουςνα είστε και η άμυνα στην ’πιθυμιά του εχθρού μαςνα ξέρει πως είν’ άσκοπο να δοκιμάσει νά ’ρθειγιατί τ’ αεροπλάνα του, τα πλοία κι ο στρατός τουστου Αιγαίου τα βαθιά νερά, θα βρουν τη θεία Δίκη.Πέστε και στον πατέρα σας και στην καλή σας μάναπως είμαστε υπερήφανοι οι Έλληνες για εκείνουςπου κάναν ελληνόπουλα, αετόπουλα, λιοντάριανα κρένουν στα τρανά βουνά σαν νά ’ν’ κι αυτά το ίδιο.Δείξτε την περηφάνεια σας που είσαστε παιδιά τουςαφού αυτοί ’ναι η μαγιά ν’ αναστηθεί η Ελλάδακι ας είναι υπερήφανοι για ό,τι έχουν πράξειγιατ’ είν’ μεγάλη η τιμή που μέσ’ απ’ την καρδιά τουςανέθρεψαν τέτοια πηγή φωτός για την πατρίδα!Κι εσείς αητοί της αντρειάς, τραγούδι εσείς γενναίοκρατάτε τη σημαία μας, ψηλά, μέχρι τ’ αστέριαν’ ακούγεται το θρόισμα, της λευτεριάς ο ήχοςτι είστε οι ακρίτες της φυλής, οι ηρωικοί φρουροί τηςο κραδασμός της αρετής και ο παλμός του έθνους!28/10/2023Ιωάννης Παναγάκος -Μέλος του ΙΗΑ