Κώστας Δαλάτσης:«Ενώ, από τη μία καταργούν την ρήτρα αναπροσαρμογής, από την άλλη αυξάνουν την τιμή για την κιλοβατώρα. Σαν να λέμε Γιάννης πίνει, Γιάννης κερνάει…»Τους τελευταίους μήνες το σύνολο των αγροτικών εκμεταλλεύσεων έχει υποστεί τεράστια επιβάρυνση στο κόστος παραγωγής με κύριο αίτιο την αύξηση στην τιμή χρέωσης κιλοβατώρας αλλά και την ρήτρα αναπροσαρμογής.Όπως χαρακτηριστικά αναφέρει ο Πρόεδρος του αγροτικού συλλόγου «Η ΕΝΟΤΗΤΑ» Δήμου Τοπείρου, κύριος Κώστας Δαλάτσης, «χρειάζονται σοβαρές αποφάσεις από την πλευρά της κυβέρνησης για να μπορέσει να ορθοποδήσει ο πρωτογενής τομέας, καθώς οι ανατιμήσεις στη χρέωση της ηλεκτρικής ενέργειας έχουν εκτοξεύσει στα ύψη το κόστος της αγροτικής παραγωγής. Μπορεί βέβαια να έχει καταργηθεί η ρήτρα της αναπροσαρμογής, ωστόσο έχει αυξηθεί η τιμή της κιλοβατώρας που στην πράξη σημαίνει ότι θα συνεχίσουμε να πληρώνουμε ακριβά τους λογαριασμούς για το ηλεκτρικό ρεύμα με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τα έξοδα του κλάδου. Ενώ, δηλαδή, καταργούν από τη μια την ρήτρα αναπροσαρμογής, από την άλλη αυξάνουν την τιμή για την κιλοβατώρα. Σαν να λέμε Γιάννης πίνει, Γιάννης κερνάει…».Ο ίδιος επαναλαμβάνει το πάγιο αίτημα του αγροτικού κόσμου της χώρας όσον αφορά το αγροτικό πετρέλαιο, υπογραμμίζοντας, ενδεικτικά, ότι, «ο Έλληνας αγρότης για να ξεπεράσει αυτόν το σκόπελο και να συνεχίσει να παράγει αγροτικά προϊόντα, καλύπτοντας έτσι και τις ανάγκες της κοινωνίας, θα πρέπει να έχει σύμμαχό του το κράτος. Δυστυχώς, είμαστε η χώρα με τα ακριβότερα καύσιμα στην Ευρώπη και μάλιστα η μοναδική που οι αγρότες δεν λαμβάνουν καμία απολύτως επιστροφή. Έτσι, τεράστιο και δυσβάστακτο είναι πλέον το κόστος για τις αγροτικές εκμεταλλεύσεις. Δεν είναι τυχαίο και το γεγονός ότι οι περισσότεροι αγρότες θα εγκαταλείψουν την καλλιέργεια του μαλακού σιταριού, καθώς παρά τις προσδοκίες που τρέφαμε, τελικά στην πράξη το πουλήσαμε σε τιμή πολύ χαμηλότερη από την αναμενόμενη. Πλέον, δηλαδή, με τόσο σοβαρά οικονομικά βάρη καλλιέργειες όπως αυτή για το μαλακό σιτάρι είναι ασύμφορες. Δυστυχώς, οι αγρότες βρίσκονται στη μέση. Δεν αποφασίζουν αυτοί για την τιμή που θα πουλήσουν τα αγροτικά τους προϊόντα, τη στιγμή, μάλιστα, που τα παράγουν με αυξημένα κόστη. Δεν λέμε βέβαια ότι θέλουμε να πουλάμε ακριβά, αλλά τουλάχιστον να μπορούμε να βγάζουμε τα έξοδά μας…»
Αφήστε μια απάντηση